Gamma Knife

Om kwart voor 8 rijden we de straat uit richting Tilburg. Steffie heeft vrij genomen om ons te vergezellen. In het ziekenhuis worden we vriendelijk ontvangen. Wij krijgen een familiekamer toegewezen met een bed, tafels en stoelen en een keukentje om de hoek.

De bedoeling is dat Alex zo dadelijk het frame krijgt aangemeten. De zachtmoedige verpleegkundige spreekt liefdevol over een kroontje in plaats van het frame. Het kroontje wordt wel met schroeven aan de schedel geschroefd!! De verdoving en morfine zorgen dat Alex geen heftige pijn ondervindt.

Na de scan, waarbij met uiterste precisie wordt gemeten waar de tumoren zitten wat het formaat is, gaat een team van deskundigen een berekening maken van de dosis straling en de tijdsduur. Dit proces duurt ongeveer anderhalf uur.

We maken het gezellig op onze kamer en halen in het restaurant lekkere dingetjes. We babbelen wat om de tijd door te komen.

Om kwart over twee wordt Alex het apparaat ingeschoven. Hij kan contact houden met de laborant en eventueel mag er muziek op. Ook als hij zou moeten plassen, kan hij dat aangeven. Verder mag alles bewegen behalve het hoofd. Dat zit verankerd, au.

Om halfzeven is het achter de rug. Dokter Grootenboers heeft een afbouwschema gegeven voor de dexamethason. Dat moet hij nu in verhoogde dosering nemen aangezien de bij de bestraling de tumoren worden vernietigd of gedecimeerd maar de hersenen wel een soort dreun krijgen waar op gereageerd wordt met vochtafzetting. Voor de behandeling werd er al dexamethason in het infuus gegeven. De vervolgafspraak is gemaakt voor over 6 weken.

Opgelucht wandelen we naar de uitgang van het ziekenhuis. Alex in de rolstoel omdat hij een beetje dizzy is. Maar als hij niet dizzy zou zijn, was de afstand naar de parkeerplaats toch te ver voor hem. Het lijkt alsof hij iedere dag een klein beetje benauwder wordt.